Ik ben Nanda Remkes-Nienhuis (1983), wonend in Den Bosch, moeder van twee dochters met autisme en ADHD – en zelf ook laat gediagnosticeerd met beide. Later kreeg ik nog de diagnoses persisterende depressieve stoornis en vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Het klinkt als een hele lijst, maar voor mij betekende het vooral: eindelijk woorden hebben voor patronen en worstelingen die er altijd al waren. Het gaf me context in plaats van oordeel.
In 2018 kreeg ik een autistische burn-out. Na 35 jaar proberen te voldoen aan verwachtingen die niet bij mij pasten, raakte ik volledig opgebrand – mentaal en fysiek. Het herstel was een lang en soms pijnlijk proces. Mijn energie blijft een uitdaging; door chronische vermoeidheid slaap ik vaak tien tot twaalf uur per dag en kan mijn lijf me onverwacht in de steek laten. Toch voel ik me mentaal sterker dan ooit.
Sinds 2023 zet ik me, op een manier die past bij mijn belastbaarheid, in als vrijwilliger bij de NVA (Nederlandse Vereniging voor Autisme). Ik werk bij het AIC in Den Bosch en begeleid inloopmomenten en lotgenotenavonden. Daarnaast voer ik regelmatig 1-op-1 gesprekken met mensen die zich in een vergelijkbare situatie bevinden. Elk gesprek kost energie, maar geeft me minstens zoveel terug. Het delen van ervaringen en het bieden van praktische steun is waardevol voor anderen én voor mijzelf.
In 2025 verscheen mijn boek Tussen mensen, maar alleen. Daarin vertel ik over opgroeien met emotionele verwaarlozing, overleven, maskeren, late diagnoses en het moeizame pad naar heling. Het boek is rauw, eerlijk en bedoeld om herkenning te bieden aan anderen die zich alleen voelen in hun ervaring.
Waarom ik Neurodivers Denken ben begonnen
Lotgenotencontact hielp mij in mijn proces van zelfacceptatie en herstel. Het gaf me iets wat ik jarenlang had gemist: herkenning, erkenning en een gevoel van thuiskomen. In gesprekken met anderen ontdekte ik dat mijn worstelingen niet uniek waren en dat er mensen bestonden die begrepen hoe het écht voelde. Dat gaf me de kracht om mezelf beter te begrijpen en te accepteren.
Tegelijk zag ik hoe moeilijk het is om zo’n veilige plek te vinden. Fysieke groepen zijn niet voor iedereen haalbaar – door afstand, energie, prikkels of andere omstandigheden – en online alternatieven zijn vaak vluchtig of onpersoonlijk. Ik wilde iets creëren dat toegankelijk, laagdrempelig en duurzaam is.
Zo ontstond Neurodivers Denken: een warme, veilige en oordeelvrije ruimte waar mensen met autisme, ADHD en andere vormen van neurodivergentie zichzelf kunnen zijn. Een plek waar verhalen, ervaringen en tips vrij gedeeld worden, waar je steun kunt vinden op je eigen tempo, en waar je weet: hier hoor ik, precies zoals ik ben.
